Κυριακη 5 Απριλιου.
Τρεξιμο στα 10km του Διεθνη Μαραθωνιου Μεγας Αλεξανδρος μετα συνοδειας. Ξυπνημα στις 6.45 τσεκ, ντυσιμο τσεκ, αριθμος συμμετοχης με το ενσωματωμενο RFID τσεκ, ενα iPhone εκαστος με φορτωμενα 2-3 κανουρια podcasts για τη διαδρομη, το Endomondo σε αναμονη και βουρ για τους Αμπελοκηπους και την αφετηρια του αγωνα. Τι σχεση εχουν ολα αυτα με το παρακατω tweet?
Note to self: Destroying two iPhones in one day is possible.
— Gi0 (@sitoiG) April 5, 2015
Fast forward μερικες ωρες μετα, επιστροφη στο σπιτι και διπλα στα μουσκεμενα απο τη βροχη παπουτσια ενας ογκος ιδρωμενα ρουχα περιμενουν στωικα για να μπουν στο πλυντηριο. Οπως πιθανον θα μαντεψες, καπου εδω ερχεται να συνδεθει το tweet με την ιστορια. Δεν ηταν μονο τα ρουχα που πλυθηκαν με αγαπη και φροντιδα στο πλυντηριο. Αυτο ομως που σιγουρα δεν μαντεψες ειναι πως μονο ενα iPhone βρισκοταν μεσα στον σωρο με τα ρουχα και πως το δευτερο βρισκοταν ασφαλες και σε κατασταση φορτισης, επανω στο γραφειο μου. Γιατι τοτε αναφερω δυο κατεστραμμενα iPhones αντι για ενα?
Το αποτελεσμα του πλυντηριου, 1+ ωρα μετα, ηταν ευωδιαστα ρουχα και το πεντακαθαρο iPhone της φωτογραφιας. Μυριζε ωραια, δεν ειχε ιχνος σκονης, αλλα περα απο αυτα η μονη δυστυχως επαφη του με το περιβαλλον ηταν οι μπλε λωριδες στην οθονη και η μια και μοναδικη προσπαθεια που εκανε το iTunes να το αναγνωρισει μετα τη συνδεση του με υπολογιστη, η οποια ομως απεβει ακαρπη, εμφανιζοντας καποιο generic error code. Πριν συμβουν ολα αυτα το γνωστο κολπο με το ρυζι ειχε την τιμητικη του για μερικες ωρες πριν την δοκιμη. Ενω ημουν στην αναμονη ολων αυτων, οι οποιες ελπιδες διατηρουσα για την ανασταση του εξανεμιζονταν πολυ πιο γρηγορα απο την υγρασια που εκοβε βολτες στο εσωτερικο του. Και απο τη στιγμη που μιλαμε για εργαλειο δουλειας η αντικατασταση του επρεπε να γινει το συντομοτερο δυνατον. Αγγελιες λοιπον και αναζητηση μεταχειρισμενου, ιδιου μοντελου (iPhone 4), απο Θεσσαλονικη και αγορα του την ιδια μερα, η οποια υπενθυμιζω ηταν Κυριακη. Ολα αυτα ενω εχει παει πια μεσημερι και μια σπαλομπριζολα και μερικα κοψιδια περιμενουν να θυσιαστουν σε μαγαζι της περιοχης οπου περιμενει ο κολλητος. Πολλα ζητουσα, ξερω. Ελα ομως που βρεθηκε η παραπανω αγγελια, οπως ακριβως την περιεγραψα και αμεσως μετα την κρεατοθεραπεια θα πηγαινα να το παραλαβω. Problem solved, case closed, μειον καποια ευρω στην τσεπη, αλλά χαλαλι απο τη στιγμη που επανηλθε η ψυχικη ηρεμια. Αμ δε.
Fast forward στις 5 το απογευμα και με γεματο στομαχι παμε με τον mate μου μερικα τετραγωνα μακρυα απο το μαγαζι που καθομασταν για να ελεγξω και να παραλαβω τη νεα συσκευη. Ολα πανε ρολοι, ο πωλητης στην ωρα του, φιλικος, εξυπηρετικος, βγαζει το πακεταρισμενο στο original κουτι του iPhone, το οποιο δειχνει αψογα διατηρημενο. Ωρα λοιπον να το τσεκαρω και γω στα γρηγορα (Wifi, 3G, IMEI, κλπ) και να τελειωνουμε. Και ενω ετοιμαζομαι να το παρω στα χερια μου, περιγραφω στον Κωνσταντινο (τον πωλητη) την ιστορια με το πλυσιμο. Να σ αφησω να μαντεψεις?
Ουτε πεντε δευτερολεπτα απο τη στιγμη που το πηρα στα χερια μου, μου πεφτει. Ω, ναι. Με χειρουργικη ακριβεια ωστε να χτυπησει με την καταλληλη γωνια προκειμενου η οθονη του να μοιαζει σαν να την πατησε αυτοκινητο και ας επεσε απο λιγοτερο απο ενα μετρο υψος. Θα θελα να δω πως φαινομασταν τρεις μαντραχαλοι με γουρλωμενα ματια, ανοιχτο στομα και εκφραση “Αποκλειεται..” οταν το ειδαμε στο πεζοδρομιο θρυψαλα. Δευτερο διαλυμενο iPhone λοιπον, σε λιγοτερο απο 8 ωρες. Εξυπακουεται πως το αγορασα χωρις δευτερη σκεψη. Good times.
Η επομενη λογικη σκεψη και αφου ξεπερασα το αρχικο “ΟΧΙ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ!!” ηταν θα δοκιμασω να αλλαξω την οθονη του πεντακαθαρου και μοσχομυριστου iPhone με αυτη του καινουριου και σπασμενου, δεδομενου πως περα της οθονης ολα λειτουργουσαν κανονικα συμπεριλαμβανομενου του digitizer. Βουρ. Το βουταω απο το ρυζι στο οποιο καθοταν για μπολικες μερες -αλλα και παλι δεν εδειχνε σημεια ζωης- και επιχειρηση μεταμοσχευση, η αρχη.
Αποτελεσμα της 1ης μεταμοσχευσης (aka οθονη “καθαρου” iPhone –> οθονη φρεσκοαγορασμενου iPhone): Επιτυχια, το iTunes αναγνωριζει κανονικα τη συσκευη, ενω δονηση και ηχος λειτουγουν απροβληματιστα. Μικρη παρατηρηση: Η οθονη την εβγαλε καθαρη στο πλυσιμο, ο digitizer οχι. Κοινως, η εγχειρηση πετυχε, ο ασθενης απετυχε. !@#$%#&*%!!
Συνεπεια του παραπανω αποτελεσματος? Η επαναληψη της διαδικασιας για το “καθαρο” iPhone, για επιμορφωτικους σκοπους. Ηδη εχω αποσυναρμολογησει δυο συσκευες, ενω εχω συναρμολογησει τη μια απο αυτες. Μια και απεκτησα ευχερεια απο εκει που ειχα μηδεν εμπειρια, γιατι να μην κουμπωσω την σπασμενη οθονη στο “καθαρο” iPhone? Σ αφηνω να μαντεψεις για μια τελευταια φορα τι ακολουθησε.
Yup, το μονο που χρειαστηκε ηταν ενα restore και μεσα σε λιγα λεπτα voila! Μετα απο μερες απραξιας, καμια ενδειξη ζωης και αφου εχει υποστει μια αποσυναρμολογηση μεχρι τελευταιας βιδας και τουμπαλιν, το “καθαρο” iPhone επανηλθε σαν να μην αλλαξε τιποτα. Δεν εχει τυχει να πλυνω αλλο κινητο στη ζωη μου και δεν ξερω ποιες οι πιθανοτητες να σωθει, αλλα ενα thumbs up θα το δωσω στην Apple για την ποιοτητα κατασκευης αφου καταφερε και επεζησε.
Επομενο βημα: Ολη η παραπανω διαδικασια απο την αρχη, x2. H αντικατασταση δηλαδη και των δυο οθονων+digitizers με ανταλλακτικα αγορασμενα απο το eBay και συνολικο κοστος ~25 ευρω. Συν τις οποιες εργατοωρες. Not bad, τωρα που “το χω το θεμα”.
Συμπερασματα:
Ρυζι. Να εχεις παντα ρυζι στο σπιτι. Για να μπορεις να θαψεις μεσα το κινητο σου οταν παρεις χαμπαρι οτι το νεο σου μαλακτικο εχει εισχωρησει αναμεσα στην logic board και το καλωδιο του digitizer.
Σημειωσεις. Κρατα πολλες σημειωσεις κατα την αποσυναρμολογηση, διαφορετικα αποριες του στυλ “Που διαολο μπαινει αυτο τωρα?” θα προκυπτουν ανα 30 δευτερολεπτα.
Υπομονη. Μπολικη.
Οταν πια εχεις κανει την πατατα, δεν εχει νοημα να νευριασεις, ποσο μαλλον να εκτονωσεις τα νευρα σου σε καποιον ή σε κατι. Αρχισε να επεξεργαζεσαι την κατασταση και τις πιθανες λυσεις. Οπως σωστα παρατηρησε ο ετερος εκ των δυο κολλητων, εαν ειχε συμβει κατι τετοιο οταν ειμασταν πιτσιρικαδες, εμεις θα σε ειχαμε ξεσκισει στο δουλεμα και συ θα δεν μπορουσες να συγχωρησεις τον εαυτο σου για κανενα χρονο.
Bonus picture, για να κλεισω οπως ξεκινησα: Ο μικροτερος δρομεας των 10km ηταν 16 μηνων. Και απ οτι μ ενημερωσε η μαμα του, τον πηρε ο υπνος κατα τη διαρκεια του αγωνα.